هو

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروک ویران را

کسی دیگرنمی پرسدچراتنهای تنهایم

ومن چون شمع میسوزم ودیگرهیچ چیز از من نمی ماند

ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم

درون کلبه ی خاموش خویش اما کسی حال من غمگین نمی پرسد

ومن دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پرجوش خویش اما کسی حال من تنها نمی پرسد

ومن چون تک درخت زرد پائیزم که هردم بانسیمی میشودبرگی جدا از او

 و دیگر هیچ چیزاز من نمی ماند