این الطالب بدم المقتول بکربلا

به مناسبت اربعین حضرت سیدالشهدا (ع) و ایام سوگواری دهه آخر صفر

مراسم عزاداری، سینه زنی و سخنرانی

زمان : از شب اربعین به مدت 2 شب

««« با سخنرانی حاج آقاتبریزی،شاگرد آیت ا..خوشوقت »»»

از شب 28 صفر به مدت 3 شب

««« با سخرانی حاج آقا رئوف کریمی و حجت الاسلام شیخ مهدی ربانی »»»

از نماز مغرب وعشاء

مکان : محلات. میدان چنار. مسجد مرحوم آقا میرزاحسین (ره)

هیئت یاد یاران

Unknown

قسمت چهارم:
حالا چه شده که این موجود نجس العین در بغل این دخترک بودندی نمی دانم.پیر گیج و منگ و سر در گم ماندندی که راه به هیچ کجا نبردندی. از رفتن به امامزاده منصرف شدندی و راه خود به سمت داخل شهر ادامه دادندی. سر به زیر و ابرو در هم و سخت پریشان. رفت و رفت تا اینکه رسیدندی به چنار با قدمت و معروف دیار. لب به گلایه و شکوه با چنار قدیمی گشودندی که ای چنار می بینی چه بلایی به سرمان آمدندی؟ قرار بودندی جوانانمان بیایند تا بگوییم این دیار یک دیار است و مله بالا و مله پایین نداریم.خواستیم بگوییم بهشان اسرائیل و فلسطین نداریم.همه سر یک سفره نشستیم.اما خوابمان برد و جوانانمان از دست رفتندی. جوانانمان را دزدیدندی و الان که بلند شده ایم از خواب فقط جای تر بچه مانده است.
آره رفقا. دزدیدن جوونای ما رو . وقتی همه خواب بودیم. حتی آقا پلیسه هم خواب بود. خواب خواب خواب....موندیم سر اینکه مله بالا و مله پایین رو درست کنیم. اومدیم کاری کنیم که کسی نگه اسرائیل و فلسطین..اما رفیق دزدیدن اعتقاداتمونو.کارمون رسید به اونجایی که مدرسه هامون اونوری شد و دانشگاهامون که دیگه نگو.
پیر بعد از این ماجرا ترک دیار گفت و خواست سفر کنه به جای دیگه تا شاید این حرمت شکنی ها رو نبینه. اما چند روزی که گشت دید دید آسمون همه جا یه رنگه. مثل اینکه همه یه دوره خواب بودن.خوابی شبیه خواب خرس . میخواین بدتون بیاد میخواین خوشتون بیاد.
حقیقت تلخه.......

Unknown

قسمت سوم :
به کنجکاوی ایستاد و خیره در شی عجیبی گشتندی تا کشف نماید این خلقت عجیب چه بودندی که این چنین گیرا و خودنما بودندی.در ابتدا گمان کردی پسری را دیدندی از اهالی آن دیار که ایستاده منتظر دوستش در بر خیابان. دقیق تر به موضوع نگریستندی که بیابد ماجرا چیست. در همین افکار بودندی که متوجه شدندی انگار این شی عجیب الخلقه پسر نبودندی و چیزی شبیه پسر بودندی. پیر در افکار خود کنکاش کردندی که خدایا تا به حال شبیه این منظره ، جایی ندیده بودندی . برای دقیق تر شدن جلو تر رفتندی و اینجا بود که ناگاه صیحه ای زدندی و در جا خشکش زدندی. دخترکی دیدندی که ایستاده شلواری به پا با پاچه های نزدیک به زانو و پیراهنی که معلوم نبودندی مانتوست یا زیر پیراهنی. بر سر او هم دیگر خبری از جلباب نیست و چارقدی هم که اصلا". چیزی به سر کشیده بودندی شبیه تکه پارچه ای یا پارچه ی پاره ای . تمام موهای سرش نیمی از این سمت تکه پارچه و نیمی از انتهای تکه پارچه بیرون زده بودندی. پیر سخت ناراحت و به هم ریخته شدندی. به طور مداوم به گذشته خود فکر می کردندی که خدایا چه به سر این امت آمدندیی . به یاران از دست رفته خود فکر میکردی و در فراق آنها آه کشیدندی که ای یاران کجایید ببینید دیارمان شبیه دیار فرنگستون شدندی و چیزی از آداب قدیممان نماندندی. در همین افکار بودندی که ناگاه متوجه شدندی چیزی در دست دخترک خودنمایی کردندی. چیزی پشمالو و کوچک که زنجیری ظریف به آن بسته شده بودندی. چشمانش را تنگ کردندی تا دقیق بنگرد.دقیق دقیق. سگ؟ به راستی این موجود سگ بودندی؟ در بغل این دخترک چه میکند؟ نه این سگ نیست .عروسک است.باور کن عروسک است . به جان خودم عروسک بودندی. اما عروسک که تکان نمی خورندی. واقعا" سگ بودندی. ناگاه فریادی کشیدندی که ای خدااااااااااااا. وامصیبتا. روزگار ما زنان و دخترکان از یک فرسخی سگ را که میدندی به جای خود امان نداشتندی و الفرار.

Unknown

قسمت دوم :
…... دید جوان موهای سر خویش را شبیه خروسکان سیخ کردندی . مقداری روغن از سرش چکیدندی. پیر به این خیال که روغن بر سر مالیده همان روغن حیوانی بودندی .نگو که به اصطلاح امروزی ها مویش را روغن بادام زدندی .پیر به قصد اینکه جوان ناپخته را نصیحتی کند به جوانک نزدیک شد و تا لب بر نصیحت خواست بگشاید متوجه شد جوانک از زور نداری شلواری به تن کرندی که سر زانوانش پاره بودندی و بالاتر از زانو در نزدیکی ران نیز همین طور. خوب که دقت کردندی همین پارگی را حوالی پاچه ی شلوار جوانک دیدندی.دلش برای جوانک سوختندی و حسابی برایش زار زدندی و کلی ناله و آه که خدایا این چه دولتی است که برای این جوان فقیر و ندار نتواند یک شلوار فراهم کنندی و بسی از این دست آه و ناله ها. مردم حسابی حواسشان معطوف شدندی به این پیر رنج دیده و دل سوخته و گاه گاهی هم زیر لب نیش خندی زدندی که چه می گویی پیر. برو دل خوشی سیری چندی. پیر که این رفتار را دیدندی سخت برآشفتندی و پریدندی یقه ی جوانک را گرفتندی و سیلی محکمی به گوش جوانک نواختندی که ای بی ..... و هزار فحش و ناسزا از این دست نثارش کردندی.جوانک متحیر و گیج ماندندی که چرا پیر اینچنین از کوره در برفتندی و چنین کاری کردندی.پیر در همین گیر و دار بودندی که متوجه شدندی چیزی در صورت جوانک خود نمایی کردندی و به همین دلیل سخت در چهره ی جوانک فرورفتندی و کنکاش نمودندی.به ناگاه متوجه شدندی ابروهای جوانک یه جور خاص بودندی.سوالی با پرخاش از جوانک پرسیدنی که ای ناپخته خام این چه وضعی است در ابروهای تو.آیا دچار بیماری خاصی بودندی ؟ نکند به برص مبتلایی که چنینی؟ پیر شدید ناراحت بودندی که چه به حال و روز این جامعه آمده که پسران جوانشان شده اند شبیه دخترکان. وا مصیبتا . نکند مدتی که بی خیال همه چیز شدیم تا نسل عوض شود خوابی کردندیم به درازای خواب اصحاب کهف که خودمان هم نفهمیدیم.پیر سخت در فکر رفتندی . جوابی هم که از جانب جوانک نیامده بودندی. پیر با حالی مضطرب و سخت متفکرانه به راه خویش به سمت سه راه سرچشمه ادامه داد. پیر در راه رفتن به امامزاده بودندی که متوجه چیزی عجب شدندی.

یه محلاتی !!!

اندر حکایات قدیمه ی این دیار آورده اند :
قسمت اول:
محله ای بودندی که نام آبروئه داشتندی.این محله معروف بودندی به جایی که انقلاب از آن شروع شدندی.مردم این دیار سخت به خود بالندی و بادی در قبقب خود انداختندی که ما این هستیم و آن .در نزدیکی این محله ، محله ی دیگری بودندی به نام مله بالا.که در حواشی نام این محل نامی بودندی به نام اسرائیل.مردمکان بر این باور بودندی که آبروئه به مثال فلسطین است و مله بالا به مثال اسرائیلی که آبروئه را غصب کردندی.این باورها آنقدر تکرار شدندی که جزئی از باورهای مردمکان این دیار شدندی.گذشت و گذشت تا اینکه برخی صاحب منصبان و صاحب نظران و سوخته دلان و به اصطلاح روشنفکران بر آن شدندی که این باور غلط را براندازندی.چه کنندی و چه نکنندی که این باور را ریشه کن کردندی . به این نتیجه رسیدندی که ای بابا چند سالی دیر از خواب بلند شدندی و خیلی دیر اقدام کردندی و بدبختانه ولگو را آب بردندی که الان ولگو نزدیکی های حوزه بودندی و کجایی حاج عباس که آب به هرز رفتندی و نیستی تماشا کنندی.خلاصه سرت را به درد نیاورمندی.نتیجه این شد که همه چیز را بی خیال شدندی تا یک نسل گذشتندی شاید همه جیز درست شدندی. عده ای از همان صاحب نظران ترک این دنیا گفتندی و غزل خداحافظی را خواندندی. و عده ای هم زنده ماندندی تا شاید نسل بعدی را ببینندی و آنها را از این ماجرا با خبر کردندی. به همین خیال زنده بودندی تااینکه پیری از همان سوخته دلان و به اصطلاح متفکران عصر گذشته به جوانی خام و ناپخته عصر امروز رسید........

دوسش دارم یه عالمه/ دختر پادشاهمه

فخرم اینه تو دنیا/ که دلم با رقیه است

سبب خلقت من/ گفتن یا رقیه است

فخرم بود در عالم/ هستم سگ رقیه

ان کلب الرقیه (س)

دل دیوونه ی من/ جز تو طالب نداره

بذار پاتو رو چشمام/ نگن صاحب نداره

اگه عشقت نباشه/ همه دنیا حقیره

بمیره هر کی می خواد/ تو را از من بگیره

الهی در همه عمر/ سگ خونت بمونم

اسیرو دل سپرده/ فقط از تو بخونم

همه عالم بدونن/ بی رقیه حقیرم

اسیر غصه و غم/ بی رقیه میمیرم

انا کلب الرقیه (س)

عشق تو در ضمیرم/ به ذلف تو اسیرم

غلام زر خریدم/ نذر چشات بمیرم

انا کلب الرقیه (س)

دوسش دارم یه عالمه/ دختر پادشاهمه

گدایی در شما/ کار هزارتا حاتمه

هزارتا حاتمم کمه/ کار تموم عالمه

اگر چه شهره هستم/ به درد بی نوایی

به قلی سلیمان/ ندارم اعتنایی

چرا که من غباره/ قالی روزه هاتم

غلام حلقه گوشو/ نوکر نوکراتم

انا کلب الرقیه (س)

حسین

به یاد ذاکر دلها

ما؛در 9 دی دل حضرت زهرا را شاد کردیم

یکسال پیش همین روزها، فتنه گران عاشورا به پیشتوانه ی سکوت زبیریان دنیاپرستی که آقازاده هایشان دستشان را از ولایت کوتاهکرده بود، می خواستند خون به دل مولا کنند.به اسم خط امام میخواستند در خیابان انقلاب، کوچه ی بی غیرتی باز کنند؛ حساب همه چیز را کرده بودند، برای بستن دست علی، حتی طناب نامه ی سرگشاده ی بدون سلام هم آورده بودند !

همه چیز محیا بودبرای بی غیرتی، برای هتک حرمت انقلاب زهراییان. تا آنجا پیش رفتند که درب نیم سوخته ی بسیج رانیزهم دوباره به آتش کشیدند. مادران شهدا میان کوچه ی انقلاب ایستاده بودند، می رفت تالگدهای شعار منحوس "مرگ بر اصل...." پهلوی مادران شهید را بشکند؛ نه پیش روی حسن(ع) که بلکه اینبار پیش روی مهدی (عج) دست هایی برای سیلی بالا رفته بود، غلاف های شمشیر آماده شده بود و زهراییان میان کوچه ها، فتنه گران دلارهای حرام در شکمشان رفته بود و حساب همه چیز را کشیده بودند الا حساب اصلی ترین مسئله را ! آری دلار های حرام کورشان کرده بود ونفهمیدند اینجا که کوفه نیست، مدینه نیست، نینوا و شام هم نیست

اینجا ایران است مهد دلیران، بیشه ی شیران، سرای شهیدان.

آری ۹ دی شده بود و این ملت زیر عبای رهبری که تارش از نخ های چادر خاکی است و پودش از رگهای غیرت عباس، از کتف قطع کردند دستی را که برای سیلی بلند شده بود. ۹دی ۸۸، در کوچه ی انقلاب میلیون میلیون شیعه ی دلسوخته پشتیبان فاطمه ی زهرا (س) بودند در برابر اقلیتی چند نفره ی لجوج وپر سر و صدا .

 و اینک ما مفتخریم که صبورتر از مادران داغ دیده مان و انقلابی تر از پدران شهیدمان، در ۹دی دل مادرمان حضرت زهرا (س) را شاد کردیم

مادر ما بی مزار است و برای سلام دادن به مادر بعد از هر نماز نمی دانیم رو به کدام سو باید بایستیم اما در ۹دی ۸۸ رو به قبله، ترنم عاشقانه ی ذکر " السلام علیک یا فاطمة الزهرا، یا بنت محمد، یا قرة عین رسول، یا ام الحسن و الحسین، یا ام الزینبین " بر لبمان گل کرد تا دنیا بداند که ما نسل ظهوریم و از تبار نور، رهبری داریم به قداست بلور و قصدمان عبور است از کوچه ظهور، پس یا اهل عالم ما منتظر منتقم فاطمه هستیم، ایستاده ایم تا انتقام روی نیلی بگیریم، زنده ایم چون رزمنده ایم، هر روزمان ۹دی است حالا تئ با سلاح کفرت ما با سلاح ایمان  بجنگ تا بجنگیم ....

به یاد شهید والا مقام محسن حاج رضایی

Unknown

حی علی العزا

حی علی البکاء

فی ماتم الحسین

مظلوم کربلا

زندگینامه سیدذاکر

بیوگرافی سید ذاکر

نام : میر محمد

نام خانوادگی : ذاکری

نام پدر : میر حبیب

مشهور به : سید جواد ذاکر طباطبایی

تاریخ ولادت : سی ویکم شهریور ماه ۱۳۵۵

محل ولادت : خوی ( یکی از توابع آذربایجان غربی)

شماره شناسنامه : ۴۵۶۳۶

محل دفن : شهر مقدس قم در قبرستان نو

تاریخ فوت : پانزدهم تیر ماه ۱۳۸۵ بیمارستان میلاد تهران

علت فوت : ابتلا به سرطان ریه

۳۱ شهریور ماه سال 1355 در شهرستان خوی از شهرستانهای  اذربایجان غربی و در خانواده ای متدین و از سلاله حضرت زهرا (س)  پسری به دنیا امد که نامش را   ( میر محمد) نهادند.

(نام اصلی و شناسنامه ای سید ،میر محمد بوده و در کودکی بیماری می گیره و احتمال مرگش وجود داشته پدرش سید حبیب ذاکری نذر امام جواد میکنه اگه بچه ام خوب شد اسمش را می زارم محمد جواد در ضمن فامیل اصلی سید هم طباطبائی است . ولی قدیم که پدرش خواسته شناسنامه بگیرد چون میر حبیب مداح و ذاکر امام حسین بود.نام خانوادگی را ذاکری انتخاب می کنه. سید از پدر و مادر ی که از سادات بودن متولد شده.از نسل طباطبائی در واقع سیدی دو شرفه محسوب میشه
میر محمد در ترکی یعنی سید محمد- توضیحات یکی از خوانندگان محترم وبلاگ )

*پدر سید محمد جواد  میر حبیب ذاکری  نام داشت که وی از مداحان بااخلاص شهرستان خوی بود.

* مادر وی که زنی مومنه و از سادات بود در همان دوران کودکی  سید محمد جواد  دارفانی را وداع گفت و سید محمد جواد از دوران کودکی از مهر مادری بی نصیب بود .

* وی تا پایان دوران تحصیلی متوسطه در خوی بود و مداحی که در خاندان وی ریشه داشت را هم ادامه داد.

*بعد از پایان تحصیلات برای کسب علوم حوزوی راهی قم شد و در مدرسه علمیه رضویه مشغول به تحصیل شد و مداحی را نیز ادامه داد.

*سید محمد جواد  پرچم دار سبکهای جدیدی از مداحی بود که بسیاری از مردم الالخصوص جوانان را به سوی هیئت ها میکشاند حتی جوانانی که تا قبل از آن انسی با هیئت ها نداشتند. همین کار او خیلی از کسانی که شناختی از اسلام واهل بیت نداشتن به هیت ها کشاند و خیلی مداحان جوانان تر و شهرستانی از وی الگو گرفتند. وی از این جهت انقلابی به راه انداخت که به جنگ تهاجم فرهنگی دشمنان و مخالفین اسلام و تشیع رفته بود

* خیلی سریع نام سید ذاکر بر سر زبان ها افتاد و در دل خیلی از دوستدارانش جای گرفت.همین امر باعث شد بسیاری از افراد و جریانات که موقعیت خود را در خطر میدیدند و به وی حسادت میکردند

 برای وی مشکل ایجاد کنند تا جایی که سید مجبور به ترک مدرسه رضویه شد و تنها به مداحی ادامه داد.

ارئه همین سبک ها به مزاج خیلی ها نمی ساخت مثلا برخی مداحان قدیمی تر و...

* برای مداحی سید در تهران مشکل ایجاد کردند و در قم هم برای وی محدودیت ایجاد کردند . سید  به دارالمومنین کاشان رفت از انجا به اصفهان و بعد از مدتی مجددا" به کاشان بازگشت و گهگداری در قم هم مداحی میکرد . ضمن اینکه سید بعد از ازدواج در قم و در شهرک قدس در منزلی اجاره ای سکونت داشت.

*سید جواد خلوص نیت عجیبی داشت . بسیار فروتن و متواضع .به تهمت ها و افترای که به وی داده  میشد جوابی نمی داد و از غیبت و تهمت زدن به دیگران دوری میجست. یه اشاره به اطرفیانش کافی بود تا جواب مخالفین را همه جوره بدهند اما خود سید با درگیری و دهن به دهن شدن با جاهلین مخالف بود

* نزدیک به یک سال پیش میر حبیب ذاکر پدر سید محمدجواد به دیار باقی شتافت و برای اخرین با سید برای شرکت در مراسمات ترحیم پدر به خوی رفت .و این اخرین حضور وی در زادگاهش بود . زیرا  خیلی سریع علایم بیماری سرطان در وی  هویدا شد .

*بعد از  سپری کردن دوران شیمی درمانی  برای اولین بار سید در روز عید غدیر در هیئت جنت الحسین (ع) حضور پیدا کرد و اخرین حضور وی  روز ۲۸ و ۲۹ صفر  در سال ۸۵  در مشهد مقدس و در حضور هیئت زنجانیها بود .

* بیماری سید به اوج رسید و وی در اوایل خرداد ماه در اثر از کار افتادن سلولهای مغز در  کما فرو رفت و بعد از حدود ۴۰ روز در  ساعت ۲ بامداد شانزدهم تیر ما ه  ۱۳۸۵  در بیمارستان میلاد تهران به دیدار معبودش شتافت.

*پیکر  زند یاد ذاکر در مقابل حرم حضرت معصومه (س) و در قبرستان (نو ) و در کنار قبر رسول ترک  ارام گرفت.

 * عدم انتشار خبر درگذشت سید ذاکر از سوی رسانه ها بنا به دلایلی واهی باعث شد تا عده کثیری از علاقمندان به سید الشهدا و شیفتگان صدای گرم این بلبل آستان الله  از علت درگذشت وی حتی وزمان و مکان برگزاری مراسمات به موقع اطلاع پیدا نکنند .با این حال مراسم تشیع با شکوهی در قم برگزار شد به طوری که خیلی از کسبه و مردم گمان بردند عالم یا مرجعی از دنیا رفته است. هر چند غلو نیست اگر بگوییم تائثیر  وی روی مردم زمانه اش از بسیاری مراجع و صاحبان کتاب و شخصیت های مطرح مذهبی بیشتر بود. و این تشیع باشکوه دور از انتظار نبود.در حالی که خیلی از علاقمندانش هنوز هم نمی دانند.سید را از دست داده اند. 

وی یکی از با اخلاص ترین مداحان زمانه ما بود با اینکه خیلی از مداحان امروزی زندگی مفره و تجملی دارند و تا میلون ها تومن پول نگیرند نمی خوانند. وی یکی از فقیر ترین و بی ریا ترین زندگی ها را داشت. و هیچ گاه روضه نفروخت واز این راه امرار معاش نکرد. وی به وعده های ملیونی هیات مذهبی جواب منفی داد.تا مزد خود را از اربابش امام حسین بگیرد.

*سید جواد ذاکر حق بزرگی بر جوانان علاقه مند به اهل بیت دارد. واینک با هر بار شنیدن صدای باصلابت این فرزند زهرا (س) فاتحه ای نثار روحش کنیم .

تاسوعا

یادتان باشد لباس مشکی‌ام را تا کنید

          گوشه‌ای از قبر من این جامه را هم جا کنید

                         کاش من در شام تاسوعا بمیرم تا شما

                                          خرجی‌ام را نذر خرج ظهر عاشورا کنید