رسوایی

اونایی که من را میشناسند می دونند من فیلم زیاد میبینم.

از فیلم های ساخت ایران (فیلم هایی که کارگردان های معروف و به نامی داشته باشه), تا فیلم های روز جهان (باموضوعات مختلف)

بیشتر این فیلم ها هم برای سرگرمی خوب هستند و من هم اکثراً به همین دلیل فیلم نگاه می کنم.مگر فیلم های خاصی که هدف یا نتیجه خاصی داشته باشند.

در همین گیر و داد متوجه پخش فیلم معروف و پر حرف و حدیث مسعود ده نمکی در شبکه نمایش خانگی شدم. البته لازم به ذکر است بعد از اکران طولانی مدت آن در سینماهای کشور و فروش خوب آن.

این فیلم هم برای سرگرم شدن خودم و خانوادم گرفتم.

(البته معمولاً فیلم هایی که استاد اکبر عبدی در اون ها ایفای نقش کرده باشه را می بینم)

*فیلم شروع شد.

قصد توضیح یا نقد و بررسی فیلم را ندارم؛ در این جایگاه هم نیستم.

اما این فیلم داستان جالبی داشت که در جامعه و دور و اطراف ما هم زیاد اتفاق می افته!

اما این فیلم یه شخصیت جالب داشت به اسم حاج یوسف.

شخصیتی با رفتار و اخلاق این حاج یوسف را کمتر (خیلی کم) دورو بر خودم دیدم.

قصد توضیح بیشتر در مورد این فیلم (رسوایی) را ندارم.

فقط پیشنهاد می کنم حتماً در کنار تمام فیلم هایی که تا به حال دیده یا ندیده اید و در کنار اوقات خالی ساعات زندگییتان, وقتی هم برای دیدن این فیلم بگذارید.

پیشنهاد من دیدن این فیلم با تمام اعضای خانواده هست. باور کنید ارزشش را داره.

********************************************************************

پ . ن .1.بعد از پایان فیلم, من و تمام اعضای خانوادم به محتوا و تاثیر این فیلم نمره قبولی دادیم.

پ . ن .2.بعد دیدن این فیلم یاد آدم هایی افتادم که فکر می کنند دادن یا گرفتن آبرو دست آنهاست!!!

پ . ن .3.یاد آدم هایی افتادم که در جلوی پرده با ریش خود اعتبار جمع کرده و می کنند, اما در پس پرده انگار که اصلاً ریشه ای ندارند!

پ . ن .4.یاد آدم هایی افتادم که باید پشت سر آن ها نماز خوند (مثل حاج یوسف)